Drxhaz

  https://www.youtube.com/watch?v=an3AkQL62F8&list=RDGMEM6CZm14o9sc-Q22TIneLI8gVMan3AkQL62F8&start_radio=1   İnsanlar çok garip değil mi? Evrimimiz... Bizler sürekli ve bitmek bilmeyen şekilde bizi mutlu edecek şeyler yapmak için evrimleştik. Çünkü bu sayede başarılı bireyler popülasyona kazandırılmış oluyor. Bu bireyler ise dişiler tarafından daha çok seçiliyor ve haliyle bu özellik türümüzde yaygınlaşıyor. (bilimsel kesinlik yok, sadece bana bu mantıklı geldi) Beynimiz yeni bir başarım kazandığımızda bize dopamin vs. verir. Bu başarıma zamanla alışırız ve bu başarımdan kaynaklı salgıladığımız dopamin zamanla azalır. Buna en güzel örneklerden birisi şu: Yeni bir telefon aldığınızı düşünün. İlk günlerde bu sizi mutlu yapar. Ancak 1 ay sonra artık o telefon normalleşmiştir ve daha güzelini satın almak istemeye başlarsınız. Bu özelliğimiz kalıtılmıştır çünkü bireyler bu özellik sayesinde üreyebilmiştir.   İnsanların iki temel ihtiyacı vardır. Birisi hayatta kalmak, diğeri üremek.

https://youtu.be/HlD3lWexO9E   (şarkıyı dinleyerek okumanızı istiyorum) Gecenin sonlarındayım. Yakın zamanda Güneş doğacak. Değişen bir şey yok aslında. Ama yazmak istedim tekrara düşsem de... Aklıma şu geldi: Ben neden başka birisine bu kadar çok ihtiyaç duyuyorum? Aslında cevap temelde basit: Hayatta kalmak.    İntiharı düşündüm, bana biraz mantıksız gelse de çok önemi de yok mantıklı olup olmamasının. İnançsız olunca gerçekten hiçbir sebebiniz kalmıyor yaşamak için. Ölümden sonrası için en muhtemel senaryom şu: Doğmadan önce nasıl bir hiçsek, öldükten sorna da hiç olacağız. Ha şimdi hiç olmuşum ha kırk sene sonra, ne fark eder ki? Fikirlerimin değişebileceği ihtimali için bekliyorum biraz. Çünkü şu anki hayatımdan zevk almıyorum, sıkılıyorum, mutsuzum, isteksizim, özgür değilim.    Bundan birkaç sene sonra bunların değişmiş olması muhtemel. Ama değişse bile ne fark edecek ki? Kırk sene fazla yaşasam ne yaşamasam ne? Hayat eğlenceli olursa yaşanılabilir aslında. Şu anda yaşamamak ist