Drxhaz

https://youtu.be/70G4cZudpUA   Kırık... Bugün bir çok kez kendimi sorguladım. Bazı şeyler uzaktan çok küçük gözükebiliyor. Tıpkı bizden uzakta olan binlerce kilometre çapındaki meteorlar gibi. Büyüklüğünü gerçek anlamda kavrayabilmeniz için o meteorun Dünya'ya çarpması mı gerekiyor ille de? Sanırım körleşen bazı insanlar için gerekiyor. Çok garip hisler içerisindeyim. Gerçekten garip. İlk defa böyle bir şey hissediyorum ve tanımlayamıyorum. Sadece şuna benziyor: daha önce gördüğün birkaç renk bir araya gelip yeni bir renk oluşturmuşlar gibi. Ve sen bu rengi ilk defa görüyorsun.   Şu an tıpkı öyle hissediyorum. Birkaç tanıdık hissin karışımı ile oluşmuş yeni bir his. Bu hisse dair söyleyebileceğim tek şey şu: Rahatsız hissettiriyor, lütfen bunu üzerimden alın. Üzgünüm. Gerçekten çok üzgünüm. Kırgınım da. Birazcık da korkuyorum. Bilinmezlikten midir yoksa ölümden midir anlamıyorum. Bilmiyorum bir de. Sadece 5 saat bile yetiyor bazen bazı şeylere. Neler olacağını bilmiyorum. Bugünden

 https://youtu.be/5WixTi7Jnq4 döngüde bu şarkıyı dinleyerek yazıyorum.   Birkaç gün önce "Mr. Nobody" adında bir film izlemiştim. Nemo'nun annesi veya babası ile gitmesi onun hayatında bir sürü farklı senaryo oluşturuyordu. Bildiğiniz kelebek etkisi işte... Ve sanırım ben de bir kelebek gibi kanatlarımı çırptım. Bakalım hayatımın hangi noktasında bu çırptığım kanatlardan çıkan rüzgar fırtına olarak dönecek bana. Çok garip hissediyorum. Ve şu an cesaretim olsa bir dakika bile fazladan yaşamam. Çünkü her şey o kadar anlamsız geliyor ki bana. Tüm hissettiğim iyi ya da kötü şeyler beynimde gerçekleşen kimyasal tepkimelerle oluşuyor. Yapay olarak bazı tepkimeleri gerçekleştirdiğimizde mutlu hissedebiliyoruz. Her şey sadece birkaç kimyasal tepkime...   Biz sadece bizden ibaretiz. Kafamızdaki tepkimelerden ibaretiz... Biyolojik olarak bir amacımız var. O da hayatta kalıp üremek. E insan durduk yere neden bunu yapsın ki? Değil mi? Hayatta kalmak ve üremek; bize, bizleri mutlu his