Drxhaz

 Evet dostlar, sanırım hayatım hakkında iyi şeyler de oluyor. aslında çoğu kişinin aksine ben bu bunalım/boşluk dönemlerini hep sevmişimdir. Çünkü bu dönemler benim bir noktada kendime gelmemi ve eskisinden daha iyi ayağa kalkmamı sağlıyor. Evet dostlar şimdi gelelim benim gece motivasyonuna :D Mantıklı bir şekilde düşündüm: Geleceğe dönük ne yapabilirim? Hem benim istediğim bir şey olmalı hem de para kazanabileceğim bir şey olmalı bu şey. Ben bir üniversite öğrencisiyim. Felsefe okuyorum. Mezun olduğumda muhtemelen işsiz olacağım. Kaldı ki akademisyen olmaya pek de sıcak bakmıyorum (içtenlikle yanıtlayacak olursam bu böyle). Zaten felsefe öğretmeni olamam, atanma ihtimali sıfıra yakın. O yüzden bu bölümü boş verelim şimdi. Bir diğer sevebileceğim ihtimal ise psikoloji. Anca düşünüyorum da psikolog olmak için öncelikle matematik bilmem gerekiyor. Ve cidden bunun için çabalayamam. İstemediğim şey ayt matematiği öğrenmek. Bu yüzden bu seçenek de uzakta kalıyor. Felsefe konusuna geri döne

  Yazmaya ara vermiştim. Aslında isteyerek olan bir şey değildi bu. Sadece "ilham" gelmiyordu. Açıkçası bir nevi Descartes başlangıcı yapıyorum diyebiliriz. Bir şeyler hakkında konuşabilmek için önce en basit temelleri oturtmam gerektiğini düşünüyorum. Ancak ben daha kendimi tanımıyorum ki. Ne istiyorum, nelerden hoşlanıyorum, neyi hedefliyorum, ne bekliyorum..? Bir beyin fırtınasındayken (geçmişte yaşadığım hüzünlü anlarımı düşündüm) aklımdan şunları geçiriyordum: Birkaç sene önceki Can ile yan yana olsak şimdi, yaşadığı üzüntülere karşı nasıl davranırdım? İnanın cevabı bulamadım. Aslında buldum, ilk başta refleksif bir düşünce olduğunu düşündüğüm sarılmak geldi aklıma, ama daha sonra üzgün olan Can'ın tarafından bakınca olaya böyle davranılmasını istemeyeceğimi düşündüm. En azından kendi kendime bunun yapılmasını istemezdim. Gerçekten ne isteyip istemediğimi bilmemek büyük bir problem. Ama bunun da üstesinden gelmeyi ümit ediyorum.  "Hiçbir deli "acaba deliriy