Drxhaz

  Hayatımı boş geçirmek en son isteyeceğim şey. Hep şunu derdim: Ölmeden önce dönüp baktığımda "Vay be, güzel bir yaşam olmuş!" diyebilirsem dünyanın en mutlu insanı benimdir. Şu sıralar düzenli bir şekilde spor yapıyorum, dışarıda güzel vakit geçiriyorum, evde keza aynı şekilde güzel vakitler geçiriyorum. Sürekli bir şeyler yapıyorum ve düşünmeye pek fırsat bulamıyorum. Düşünmeye fırsat bulamayınca da hayattan aldığım zevk daha da artıyor (Aslında tam olarak böyle değil ama karmaşık bir konu olduğundan ayrıntıya girmek istemiyorum.). Şu aralar istediğim hayata yakın bir hayat yaşıyorum (maddi olarak değil manevi olarak) ve tamamen istediğim şekilde olması için çabalıyorum. Ama bu da biraz karmaşık olduğundan tam olarak başarılı mıyım bilmiyorum. Her neyse ufak bir durum güncellemesi yazayım dedim. Esenlikler...

   https://youtu.be/uBKngDIMfXc                                                                                                          23.04.2023 03:38   Bugün (daha doğrusu bu aralar) içten içe bir yalnızlık yaşıyorum. Etrafımda insanlar elbette var, iletişim halinde olduğum çok insan da var. Ama nedense yalnız hissediyorum. İnsan olmak cidden garip bir şey ya... Acaba bundan tam bir sene sonra bu saatte ne yapıyor olacağım, neler yaşamış neler hissetmişimdir kim bilir...    When you are a free man... Özgürlüğün benim için büyük bir anlamı var. Özgür olmak sanırım sahip olabileceğim en değerli şeylerden birisi. Ancak bir noktada özgür olmanı engelleyen geçmişim de var. Ne yaparsam yapayım tam manasıyla özgür olamayacağımı düşünüyorum. Ya geçmişimi kabullenip onunla birlikte olabildiğim kadarıyla özgür olacağım (ki sanırım bunu yapacağım ve yapıyorum) ya da kaderime sövüp sayarak özgürlükten uzak bir hayat yaşayacağım. Ama ne yaparsam yapayım insan olmanın getirdiği sınırlamaları aşa

  https://www.youtube.com/watch?v=w5mTAhIXCqw&ab_channel=AprilRain-Topic  Müziğin önemi yazımı okuduysanız bundan sonra yazacağım tüm yazılarımı belirttiğim şarkıları dinleyerek okumanızı tavsiye ediyorum. Çünkü bu sayede hangi ruh haliyle yazdığımı anlarsınız.  Sürekli aynı gereksiz şeyleri yaşayıp duruyorum. Ailemin yaşadığı hayat, yaşam biçimleri, hayata bakış açıları... Çok farklı insanlarız. Ve bu durumda onları sevemiyorum. Sevmek için elbette aynı fikirlerin olmasına gerek yok. Ancak ortada benim fikirlerime karşı aşağılayıcı bir tutum var. Ve ben fikirlerimi öz eleştiriyle çok defa sorguladım. Yetmedi objektif düşünebildiğine inandığım arkadaşlarımla konuştum. Elbette benim fikirlerimin bir kısmına katılmadılar ama en azından beni aşağılayarak "Sen ne bileceksin? Yaşına bak!" tarzı cümleler kurmadılar. Kaldı ki ailemin fikirlerine objektif olarak baktığım zaman o kadar muhafazakâr ve eskimiş fikirlere sahipler ki...   Benim "Aile bireylerimle geçinebilir miyi

https://www.youtube.com/watch?v=fGeSPA9tL24&ab_channel=ironicl3   Bu düşüncelerime ortak olmak için gel sadece, beni anlaman önemli değil, beni yargılaman umrumda değil. Sadece merak ediyorsan oku sonra kendi hayatına dön.  Bazı insanlar sonsuza kadar yalnız kalır. O insanların yalnızlıktan kurtulmasının bir çözümünü henüz bulamadım. Muhtemelen ben de onlardan biriyim. Genel olarak kendi kafamda insanları tanıyamıyorum. Çünkü yok denecek kadar azlar, ya da ben fazla insan tanımak istemiyorum. Aslında ikisi de doğru. Ben fazla insan tanımak istemiyorum çünkü tanıdığım insanlarla uyuşma olasılığım bir hayli düşük. Ben bu zamana kadar kendimi hep yalnız hissettim. Bazı zamanlarda sadece birkaç arkadaş... Onun haricinde sevilmenin nasıl bir duygu olduğunu bilmiyorum. Hem aile tarafında böyle hem sosyal hayatımda böyle. Bunu okuyan arkadaşlarım varsa alınmasınlar. :) Bu tamamen benimle alakalı bir şey, sanırım ben böyleyim. Sonsuza kadar yalnız kalmaya mahkum edilmiş insanlardan biriyim