Öylesine

https://www.youtube.com/watch?v=m3MZOGqe18Y&ab_channel=tbros2000

 Bekliyorum... Bir daha asla olmayacak şeyleri bekliyorum...Tüm bu olan bitenler karşısında tek bir ifadeye sahibim: "Vay be! :)". Bir anlığına da olsa düşlediğim, hedeflediğim, istediğim her şeye sahip olduğumu sanmıştım. Aslında bakılırsa kısa bir süreliğine de olsa sanırım bunu başardım. Ama bazen düşünüyorum da bu o kadar da iyi bir şey değil gibi. Karanlıkta ormandaki tüm tehlikelere karşı tek başıma yürüyordum, taa ki cebimdeki kibriti bulana kadar. Ormanın karanlığında hep bir ışık bulmak istedim, hep yalnızlığımı unutturacak bir ışık olsun istedim. Bulduğum kibrit, sanki sonsuza kadar yanacak bir ışık bulmuşum gibi mutluluk hissettirdi. Kibriti bulur bulmaz yaktım ve ardından... Püf... Kısa süreliğine de olsa o kibrit etrafımı aydınlattı, benim yalnız olmadığımı hatırlattı. Ama... Ama o kibrit bir çırpıda yanıverdi, bir anlığına da olsa yalnızlığımı bana unutturdu, etrafımdaki güzel şeyleri görme fırsatı verdi. Peki sonra? Kibritten geriye kalan: karanlık ve ben... Kibritin bana yalnızlığımı unutturduğunu hissettim, ama aslında kibrit beni daha da yalnızlaştırdı. Önceden cebimde duran kibrit artık geride bıraktığım bir çöpten başkası değil. Tek başıma yürüdüğüm bu karanlık yolda en azından cebimde bir kibrit vardı. Ama şimdi o da geride kaldı. Ve git gide daha da yalnızlaştırıyor bu beni.

 İşin acı tarafı ise şu: henüz daha yolun başlarındayım, yürümem gereken çok yol var. Yürüyeceğim her saniye, her dakika kibritin yandığı o 7 saniyeyi hatırlayıp duracağım. Geri gelmeyecek o 7 saniyeyi... Bu yüzden o kibritin ışığı 7 saniye yanarak bana iyilik mi yaptı, yoksa bir yol boyu o 7 saniyeyi düşleyip bir kibrit daha isteyeceğim için işkence mi bilmiyorum. Kibrit elimde 7 saniye yandı, henüz kendime dahi gelemeden sonraki 3 saniye geride bıraktığı közü seyrettim. Közden geriye kalanlar da geride kalınca bunun bir ceza olduğunu anlamaya başladım.

 Unutmaya çalışıyorum bir yandan, bir yandan da bu kadar büyüleyici bir şeyi düşünmeden edemiyorum. Sanırım bu sorunun cevabı basit, bu bir ceza olmalı. Hem de en ağır cezalardan. Öylesine ağır ki, birine istediği her şeyi 7 saniyeliğine veriyorsunuz. Daha sonra da istediği her şeyi elinden alıyorsunuz. Geride kalanlarsa o kişinin hayalleri, kırgınlığı, ümitsizliği ve küskünlüğü...

 Son olarak "Only Memories Remain" 

https://www.youtube.com/watch?v=FwA0FhHnpas&ab_channel=CallumChristie

https://www.youtube.com/watch?v=ol2XM8RQi_Y&ab_channel=radiohead91

14.03.2024 ekleme yapıyorum

 Dostlar bir önceki yazıya eklediğim durumlar burada da geçerli. O zamanlar ablam bana daha önce hiç hissetmediğim "aile" duygusunu hissettirmişti. Aile tarafından desteklenmenin ne demek olduğunu göstermişti. Ben de bu duyguya kapılmışım. Sonra da ablam tekrardan gidince yine yalnız kalmış oldum. Annemle aram da iyi değildi zaten... Bu durumlar yansımış biraz.