Hislerim v2

 Özlem... Şu anda hiçbir şeyden emin değilim. Ne duygularından, ne düşüncelerinden... Sadece bu zamana, bu hayata ve beni yapmaya çalıştıkları kişilğe ait olmadığımdan eminim. Ve tüm bunların en kötü yanı da elimden hiçbir şeyin gelmemesi, beklemek dışında... Uzun zamandır kendim olabilmek için bekliyorum. Olmak istediğim "Ben"i fark ettiğimden beri bu bekleyiş sürüyor. Yaklaştığımı hissedebiliyorum. Az kaldı başarmama ancak özellikle son dönemlerde beni iyice zorlamaya başladı bu durum. Zorluklar artmaya başladı, bu zorluklardan kurtulmamın kesin çözümü zamanın geçmesi ve istediğim ben olmam. Diğer ve kesin olmayan çözüm ise zorlukların sebebi olan kişiyle iletişim kurup, konuşarak çözmeye çalışmak. Ancak sorunun büyük bir kısmı zaten iletişim kuramıyor olmamız. Olmuyor... Ona erişemiyorum... Bunların yanında her an devam eden, sürekli acıtan bir durum daha var. Ve bekledikçe acısı dinmiyor. Bu yüzden bu bekleyiş yerini sancılı bir bekleyişe bıraktı. Kendimi kurtarmam lazım. Her şeyden, herkesten, hayatımdan... Tek ve kesin çözüm bu gibi gözüküyor. Her şeyi geride bırakıp olmak istediğim "Ben" ile gitmek istiyorum. Gitmek... 

 

14.03.2024 güncellemesi:
Dostlar bu güncellemeyi bu olayla ilgili yazdığım tüm yazılarda tek tek yapıyorum. Çünkü ileride bu yazıları görünce bağlamını hatırlayabilmek için. Ayrıca tek tek yapma sebebim de bu yazıyı güncellemeseydim eğer ve sadece bunu okuyup çıksaydım anlamayacaktım bağlamını. Diğer başka yazılarda var güncelleme ama belki o yazılara bakmadan çıkacaktım. Neyse açıklamama geleyim:

Dostlar bu yazıyı yazdığım zamanlarda ablamla fiziksel olarak tanışabilmiştik diyelim. O zamana kadar zaten kendi açımdan kötü aile ilişkilerim olmuştu. Ailedeymiş gibi değil de daha ziyade zorunluluktan ötürü beraber olduğum insanlarmış gibi düşünüyordum. Ve kendi açımdan bana iyiliklerinden çok zararları dokunuyordu. Ayrıca beni desteklemek yerine hep engellemeye çalışıyorlardı. Tüm bu sebeplerden ötürü kötü aile ilişkilerim vardı. O dönem ablam gelince ve bir anda koşulsuz beni desteklediğini vs. görünce bi an Aile duygusunu hissettim sanırım. Sonra da ablam olaylı bi şekilde gidince evden hem yaşanan olaylar hem de ablamdan ayrı kalmış olmak falan üzücü olmuştu. Çünkü aile duygusunu hissettiren tek aile bireyi gitmişti. Ben de duygusal olarak buna reaksiyon göstermişim sanıım ama bugünün gözüyle dönüp bakınca biraz "cringe" hissettirmedi değil:) Ama yine de sonuçta ben benim:D kötü söz yok.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ufak bir durum güncellemesi

  Hayatımı boş geçirmek en son isteyeceğim şey. Hep şunu derdim: Ölmeden önce dönüp baktığımda "Vay be, güzel bir yaşam olmuş!" diyebilirsem dünyanın en mutlu insanı benimdir. Şu sıralar düzenli bir şekilde spor yapıyorum, dışarıda güzel vakit geçiriyorum, evde keza aynı şekilde güzel vakitler geçiriyorum. Sürekli bir şeyler yapıyorum ve düşünmeye pek fırsat bulamıyorum. Düşünmeye fırsat bulamayınca da hayattan aldığım zevk daha da artıyor (Aslında tam olarak böyle değil ama karmaşık bir konu olduğundan ayrıntıya girmek istemiyorum.). Şu aralar istediğim hayata yakın bir hayat yaşıyorum (maddi olarak değil manevi olarak) ve tamamen istediğim şekilde olması için çabalıyorum. Ama bu da biraz karmaşık olduğundan tam olarak başarılı mıyım bilmiyorum. Her neyse ufak bir durum güncellemesi yazayım dedim. Esenlikler...
Devamı

13.03.2024 Genel durum değerlendirmesi ve güncelleme

  Uzun zaman oldu ha;D Evet dostlar kendim için oluşturduğum düşünce arşivimi biraz boşlamış olabilirm. Gerçi buna boşlamak denir mi bilemiyorum. Çünkü benim yazmaktaki temel motivasyonumu düşününce artık o motivasyona sahip değilim. Biraz daha açık konuşayım: Ben en yoğun yazdığım zamanlar 12. sınıftaydım. Ve o zamanlar nispeten yalnızdım diyebilirm. Gerçi arkadaşlarım vs. vardı ama;)) Yani sonuçta onllarla da oturup sürekli bu yazdığım yazılardaki türden şeyler konuşamıyordum. Ayrıca çok bol zamanım vardı. 12. sınıfta hocalar ders çalışalınm diye vs. bizi çok boş bırakıyodu. Ben de kendimi kitap okumaya ve düşünmeye falan vermiştim. Bir ara işte yazı yazma olayına girişince wow dedim. Çünkü bu tarz konuları konuşup tartışacağım çok insan yoktu etrafımda ve tartışsam bile çok tartışamıyordum. Mesela 12. sınıfta Tuna ile her teneffüs okul bahçesinde dolaşarak bu tarz şeyler konuşurduk. Ancak teneffüsler 10 dakika falan oluyordu. Ve bu yeterli olmuyordu. Ben de işte bi şekilde yazı yazm
Devamı

Ütopya

 Tabakları toparlayan Mert'e yardım etmek için oturduğum kamp sandalyesinden kalktım ve karavandaki masaya doğru ilerledim. Bulaşıkları yıkamaya başladık. Sonrasında ben yiyecek bir şeyler hazırlamaya başladım, Mert ise çayı hazırladı. Yiyecekleri ve çayı alıp kamp sandalyelerimize oturduk. Bulaşıkları yıkarken vakit ilerlemiş ve hava kararmıştı. Bu yüzden de ateş yakmaya karar verdik. Hazır ateşimizi yakmışken ve çayımızı yudumlarken sohbet etmemek olmaz. Uzun zamandır kimseye anlatmadığım, her düşündüğümde heyecanlandığım bir anım geldi aklıma. Ama hala kararsızdım anlatmak konusunda. Mert ile konuşurken aradan geçen yılların ardından artık benden başka birisi de bilmeli bunları diye düşümdüm ve başladım anlatmaya.  Yanlış hatırlamıyorsam bundan yaklaşık 15 sene önce denizciliğe merak salmıştım. Ve bu tutku giderek daha da büyümeye başladı. Artık yapılmamış şeyler yaparak adımı denizcilik tarihine yazdırmak istiyordum. Önceleri bayağı bir düşündüm acaba ne yapabilirim diye. Sonra
Devamı