Gördüğüm bir tweet üzerine

Öncelikle bu tweet hakkında konuşacağım:https://twitter.com/ilaydasimaygul/status/1480586934909079555?t=p0d1I-dQVmu32xEspmthlQ&s=19


 [12.01 07:45] Can: bugünkü başlığım bu
[12.01 07:45] Can: buradaki miralem kişisinin davranışını inceleyeceğim
[12.01 07:46] Can: acaba bir insan neden bu şekilde davranma gereksinimi duyar ya da ister?
[12.01 07:47] Can: aklıma gelen ilk seçenek: kişinin kıskanç olması
[12.01 07:48] Can: ancak bir kişi bu noktaya nasıl ulaşabilir ki? nasıl bu kadar kıskançlık duyabilir
[12.01 07:48] Tuna: Beynindeki frontal korteksinde bazı iletilerin doğru olmaması olabilir
[12.01 07:49] Can: bunda kişinin büyüdüğü ailenin çok büyük bir etkisi olurdu diye düşündüm.
[12.01 07:50] Can: sevgili tuna, güzel bir noktaya değindin. olaya hiç bu açıdan bakmamıştım. tabii ikinci sebep de bu olabilir.
[12.01 07:50] Can: ancak şimdi bireyin ailesinden dolayı bu şekilde olduğunu düşünerek devam edeceğim
[12.01 07:52] Can: büyürken çok fazla etken bir araya gelerek bizim karakterimizi oluşturur. aile burada önemli bir faktördür. eğer bu kişinin ailesi "alt insan"sa ve kişi de kendini geliştirmek adına" kaliteli" içerik tüketmiyorsa kişinin de alt insan olmasını bekleriz.
[12.01 07:55] Can: ailesindeki davranışları, "normal" davranışlar olarak kafasında kodlayan birey; bu davranışları sürdürmeye devam eder.
[12.01 07:55] Can: özellikle dış dünyaya pek açılmamış ve diğer insanların normallerini görmemiş bireylerde bu durum çok ötededir
[12.01 07:59] Can: kadın ona göre değersiz bir "şey" olabilir ve fotoğrafla karşılaşınca onun mutlu olduğunu görmüştür. bu noktada mutluluğunu kıskanmıştır. mutluluk duygusuna sahip olmadığı içinse diğerlerinin de bu duyguya sahip olmasını istemez. çünkü büyüdüğü "toplum"daki norm bu şekildedir.
[12.01 08:01] Can: kadının şiddet görmesi, kadını mutsuz kılacağından ötürü bunu istemektedir. ister çünkü kadının kendisi gibi mutsuz olması onda bir nebze de olsa haz uyandırır.
[12.01 08:01] Can: benim bu konudaki yorumum bu şekilde, itirazı olan varsa tüm eleştirilere açığım.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ufak bir durum güncellemesi

  Hayatımı boş geçirmek en son isteyeceğim şey. Hep şunu derdim: Ölmeden önce dönüp baktığımda "Vay be, güzel bir yaşam olmuş!" diyebilirsem dünyanın en mutlu insanı benimdir. Şu sıralar düzenli bir şekilde spor yapıyorum, dışarıda güzel vakit geçiriyorum, evde keza aynı şekilde güzel vakitler geçiriyorum. Sürekli bir şeyler yapıyorum ve düşünmeye pek fırsat bulamıyorum. Düşünmeye fırsat bulamayınca da hayattan aldığım zevk daha da artıyor (Aslında tam olarak böyle değil ama karmaşık bir konu olduğundan ayrıntıya girmek istemiyorum.). Şu aralar istediğim hayata yakın bir hayat yaşıyorum (maddi olarak değil manevi olarak) ve tamamen istediğim şekilde olması için çabalıyorum. Ama bu da biraz karmaşık olduğundan tam olarak başarılı mıyım bilmiyorum. Her neyse ufak bir durum güncellemesi yazayım dedim. Esenlikler...
Devamı

13.03.2024 Genel durum değerlendirmesi ve güncelleme

  Uzun zaman oldu ha;D Evet dostlar kendim için oluşturduğum düşünce arşivimi biraz boşlamış olabilirm. Gerçi buna boşlamak denir mi bilemiyorum. Çünkü benim yazmaktaki temel motivasyonumu düşününce artık o motivasyona sahip değilim. Biraz daha açık konuşayım: Ben en yoğun yazdığım zamanlar 12. sınıftaydım. Ve o zamanlar nispeten yalnızdım diyebilirm. Gerçi arkadaşlarım vs. vardı ama;)) Yani sonuçta onllarla da oturup sürekli bu yazdığım yazılardaki türden şeyler konuşamıyordum. Ayrıca çok bol zamanım vardı. 12. sınıfta hocalar ders çalışalınm diye vs. bizi çok boş bırakıyodu. Ben de kendimi kitap okumaya ve düşünmeye falan vermiştim. Bir ara işte yazı yazma olayına girişince wow dedim. Çünkü bu tarz konuları konuşup tartışacağım çok insan yoktu etrafımda ve tartışsam bile çok tartışamıyordum. Mesela 12. sınıfta Tuna ile her teneffüs okul bahçesinde dolaşarak bu tarz şeyler konuşurduk. Ancak teneffüsler 10 dakika falan oluyordu. Ve bu yeterli olmuyordu. Ben de işte bi şekilde yazı yazm
Devamı

Ütopya

 Tabakları toparlayan Mert'e yardım etmek için oturduğum kamp sandalyesinden kalktım ve karavandaki masaya doğru ilerledim. Bulaşıkları yıkamaya başladık. Sonrasında ben yiyecek bir şeyler hazırlamaya başladım, Mert ise çayı hazırladı. Yiyecekleri ve çayı alıp kamp sandalyelerimize oturduk. Bulaşıkları yıkarken vakit ilerlemiş ve hava kararmıştı. Bu yüzden de ateş yakmaya karar verdik. Hazır ateşimizi yakmışken ve çayımızı yudumlarken sohbet etmemek olmaz. Uzun zamandır kimseye anlatmadığım, her düşündüğümde heyecanlandığım bir anım geldi aklıma. Ama hala kararsızdım anlatmak konusunda. Mert ile konuşurken aradan geçen yılların ardından artık benden başka birisi de bilmeli bunları diye düşümdüm ve başladım anlatmaya.  Yanlış hatırlamıyorsam bundan yaklaşık 15 sene önce denizciliğe merak salmıştım. Ve bu tutku giderek daha da büyümeye başladı. Artık yapılmamış şeyler yaparak adımı denizcilik tarihine yazdırmak istiyordum. Önceleri bayağı bir düşündüm acaba ne yapabilirim diye. Sonra
Devamı