Rastgele

https://www.youtube.com/watch?v=Sw9b4jQZXcU

https://www.youtube.com/watch?v=8bLPaVtFB2E

 Yine ben, esenlikler! Aslında birkaç saat önce "gerçek üzerine" başlıklı bir yazı yazmak istiyordum ancak bu durum açtığım şarkı ile değişti. Şu anda anlam arayışı üzerine konuşmak istiyorum. Bundan iki sene önceki ben ile şimdiki ben arasındaki fark hem çok büyük hem de yok denecek kadar az. Bu nasıl mı oluyor? O halde başlayalım.

 Hikayeyi iyi anlamanız için ortaokuldan başlatacağım. Ben 7. sınıf civarlarında arkadaşım Sedat sayesinde rap müzik dinlemeye başladım. Ancak dinlediğim müzikler bugünkü gibi t-rap tarzında değil sağlam "oldschool" parçalardı. Her neyse bu şekilde devam ettim dinlemeye. Sonra ben 9. sınıfa başladıktan sonra t-rap kültürü yaygınlaşmaya başladı; anlamsız sözler, çöp beatler vs. 

 Ben de bu yüzden rapten soğumaya başladım. Bu soğuma döneminde Rusça rap ile iyice haşır neşir olmaya başladım. Linkteki tarzda şarkıları tüm gün dinler oldum. Ve bir yandan da Google Maps aracılığıyla Rusya'nın sokaklarında dolaşıyordum. Ve o melankolik duygu beni öylesine etkisi altına almıştı ki bir Rusya aşığı olup çıkmıştım. Rusça öğrenmeye başladım, Rusya'daki hayatla ilgili sayısız video izledim... Bunları en yoğun 10. sınıfta yaşamaya başladım. O zamanlar notlarımı hiç önemsemiyordum. Çünkü benim için bir anlamları yoktu.

 Bu duyguları yoğun bir şekilde yaşamaya başladığımı fark edince ise kendi kendime "kesinlikle Rusya'ya gitmeliyim" dedim. Bunun için yollar araştırmaya başladım. En akla yatkın olan yol üniversite idi. Rusya'nın yabancı öğrencilere verdiği bir burs vardı ve ben bu sayede orada okuyabilir, sonrasında vatandaşı olabilirdim. Bursu kazanabilmenin yolu ise şu: diploma notunuzun yüksek olması, dile yatkınlığınız vs. Ben de bunu görünce hemen ders çalışmaya başladım. Sonuçta önümde daha 3 sene vardı ve ben diploma notumu yükseltebilirdim. (9. sınıftaki ortalamam 70 civarında bir şeydi)

 Tam bu hayalle derslere zaman ayırmaya başladım, çalıştım... Pandemi süregeldi. O dönem sınav olmadık, sonraki dönemler zaten okul kapalıydı. Online eğitimden hiçbir verim alamadım ve ortalamam 70 civarında seyretmeye devam etti. Bu sebepten burs kazanma hayalim yok oldu. Artık bir sonraki hedefim üniversitede notlarımı yüksek tutup yüksek lisans eğitimi için burs kazanabilmek. Bu hala devam eden bir hedef. 

 Peki ben bunları size neden anlattım? Çünkü tüm bu isteklerimin temelinde bir huzur arayışı vardı. O dönemde benim huzura erişebilmem için bu hedefe ulaşmam gerekiyordu. Hala daha huzur arayışındayım. Evet Rusya'ya gitmeyi hala istiyorum, ancak bu isteğimin temelinde huzur arayışı olduğunu bildiğimden bana huzur verebilecek her senaryo benim için kabul edilebilir. O zamanki ben ile isteklerimiz temelinde aynı. Ancak farklı olan şey şu: Ben ondan daha tecrübeli ve bilgeyim. Ve gelecekteki ben de şu anki benden daha tecrübeli ve bilge. Haluk Bilginer'in de dediği gibi "20 yıl sonraki Haluk Bilginer'i çok kıskanıyorum." Ben de 7 yıl sonraki beni kıskanıyorum.

Bu noktadan itibaren çok fazla şey yazmıştım. Özel noktalara değindiğim için paylaşmak istemiyorum. Değindiğim özel nokta arzularım ve hayallerimdi. Üzgünüm.

Bu arada yarın gerçeklik üzerine bir şeyler yazmak istiyorum. İnsanlar sanal aleme kendini kaptırırsa, gerçeklikten koparsa vs...