Pireyi Deve Yapmamak (Denemem)

  Durun! Etrafınıza bakın. Sadece bakmakla yetinmeyin, görün etrafınızı. Durup inceleyin çevrenizi. Gözleyin insanları, hayatlarını, yaşadıklarını, hislerini... Bir durum hikayesi okuyormuşçasına bakın etrafınıza. Davranışları düşünün. "Bir insan diğerine neden kötü davranma ihtiyacı duyar ki?" diye sorun kendinize, gördüğünüz kötü davranışlar için.

  Sahi, neden kötü davranır ki insanlar birbirine? Cevap basit aslında, çıkarlar... En basitinden bir trafik tartışmasını görelim birlikte. Diyelim ki bir adam diğeriyle yol verme tartışmasına girdi. Her iki taraf da önceliğin kendisine tanınmasını istiyor. Bu noktada da tartışmalar meydana geliyor. Şimdi bir değerlendirelim: İki taraf da önceliği, zaman kazanmak için istiyor. Sonra da durup tartışıyorlar. Aslında ufak bir zaman kazancı için tartışmada uzunca zamanlarını kaybediyorlar. Ne saçmalık ama! Tartışmaya girmeden önce durup düşünseler "Şimdi tartışsam zamanım boşa gider." deseler, sadece karşıdakine yolu verip kısacık bir zaman kaybıyla hadiseyi atlatmış olurlar. Ama işte...

  Ya da şu olaya bakalım: Bir çift düşünün. Bu çiftin bir telefon rehberi var (sanal değil), bütün numaralar o rehberde kayıtlı. Sonra bir taraf diğerinin telefonunu, ricası üzerine sıfırlıyor. Haliyle telefondaki rehber sıfırlanıyor. Telefonun sıfırlanmasını isteyen kişi rehberdeki numaralar silindiği için eşi ile tartışıyor, ona kızıyor "Neden dikkat etmedin, neden direkt sildin..." diye.

 Yahu bu numaralar zaten rehberde(fiziksel) var. Neden ki, neden? Değer mi yitirilen huzura; değer mi kazanılan öfkeye, sinire, strese?

  Ben hiç anlam veremem etrafımdaki tartışmalara. Bana göre insanlar çoğu durumda gereksiz yere tartışır. Hoşgörü! Evet, eksik olan şey hoşgörü. Olaylara hoş bakabilsek... Ah bir başarabilsek bunu... Olayları değerlendirirken (kötü olaylar) pireyi deve yapmasak. İnsanlar pireleri alıyorlar; sinirle, hoşgörüsüzlükle, nefretle, kötü hislerle harmanlıyorlar içlerinde. Sonra da o pire deveye dönüşüveriyor. İnsanların içinde hoşgörü olsa, sevinç olsa, sevgi olsa; o pire;pire bile olmaktan çıkar. Bu sefer pireyi adeta gözle görülemeyen hayvanlara dönüştürmüş oluruz. Ben hayatımda bunu başardığımı düşünüyorum. Insanların çoğunun gereksiz tartışmalarda bulunduğunu düşünmem de bundandır. Ben diğer insanların gördüğü deveyi göremiyorum. Temennim şudur ki: Umarım herkes benim yapmayı başardığım şeyi başarabilir; sever, sevilir.

Esenlikler...