Lost dizisi ve hayat arasındaki benzerlik

Selamlar dostlarım. Sizlere bir soru ile geldim: Lost dizisini izlemiş miydiniz? Eğer cevap hayırsa birazdan spoiler olaylara değineceğim. Ve eğer cevap evetse şunu fark ettim: Hayatlarımıza bakıp değerlendirince herkesin yaşadığı bir varoluşsal sancı dönemi oluyor. İnsanların davranışlarına bakıyorsunuz, sinemaya gidiyorlar, konserlerde eğleniyorlar, çalışıyorlar, birbirleriyle bir yerde oturup yaptıkları şeylerden bahsediyorlar. Ve derine gitmeyi hedefleyip "Neden?" sorusunu sorunca net bir cevaba ulaşamıyorsunuz. Ulaştığınız cevaplar inançtan öteye gidemiyor. Nesnel bir amaç yok. Şimdi bunu kabul ettiğimize göre bir sonraki aşamaya geçelim. Bu hakikati, nesnel bir amacı bilmediğimizde rahatsız hissediyoruz. "Yani her şey boşa mı?" sorusu ile karşılaşıyoruz. Ve bu davranışlarımızın ardındaki nesnel hakikati bulmak için çırpınıyoruz. Ancak gelin görün ki henüz insanlığın elinde nesnel bir hakikat yok bu konuda. Şimdi diyeceksiniz tüm bunların Lost dizisi ile alakası ne? Dostlarım, Lost dizisini "izleyen" dostlarım, dizide bildiğiniz gibi net bir hakikat bulamıyoruz. sanırım 2. veya 3. sezonun 18. bölümünde Hugo'nun aslında bir çeşit komada olduğuna dair çok sağlam kanıtlarımız oluyor. Daha sonra dizinin hakikatine dair genel kabul edilen teori herkesin aslında öldüğü, bu adanın bir çeşit araf olduğu şeklinde. Ve bir sürü başka hakikat açıklaması mevcut. Size de bu son cümlem tanıdık geldi mi? Hayatın amacı hakkında insanların bir sürü hakikat açıklaması mevcut. Bir sürü inanç kendilerinin hakikat olduğunu iddia ediyor vs. Ancak ortada nesnel bir hakikat bulmak çok zor. Lost dizisini güzel kılan bir başka detay da budur benim için, dizinin herkesi düşünmeye iten gizeminin nesnel bir açıklamasının olmaması. Herkesi düşünmeye iten hayatın amacının ne olduğu düşünmek tıpkı Lost'taki gizemi düşünmek gibi. Bu diziyi seviyorum :)

  Evet dostlar ufak bir düşünce oluştu kafamda yazıya dökmek istedim hemen. Şimdi sokrates ile sohbet etmeye gidiyorum, sizlere esenlikler diliyorum, iyi günler. 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ufak bir durum güncellemesi

  Hayatımı boş geçirmek en son isteyeceğim şey. Hep şunu derdim: Ölmeden önce dönüp baktığımda "Vay be, güzel bir yaşam olmuş!" diyebilirsem dünyanın en mutlu insanı benimdir. Şu sıralar düzenli bir şekilde spor yapıyorum, dışarıda güzel vakit geçiriyorum, evde keza aynı şekilde güzel vakitler geçiriyorum. Sürekli bir şeyler yapıyorum ve düşünmeye pek fırsat bulamıyorum. Düşünmeye fırsat bulamayınca da hayattan aldığım zevk daha da artıyor (Aslında tam olarak böyle değil ama karmaşık bir konu olduğundan ayrıntıya girmek istemiyorum.). Şu aralar istediğim hayata yakın bir hayat yaşıyorum (maddi olarak değil manevi olarak) ve tamamen istediğim şekilde olması için çabalıyorum. Ama bu da biraz karmaşık olduğundan tam olarak başarılı mıyım bilmiyorum. Her neyse ufak bir durum güncellemesi yazayım dedim. Esenlikler...
Devamı

13.03.2024 Genel durum değerlendirmesi ve güncelleme

  Uzun zaman oldu ha;D Evet dostlar kendim için oluşturduğum düşünce arşivimi biraz boşlamış olabilirm. Gerçi buna boşlamak denir mi bilemiyorum. Çünkü benim yazmaktaki temel motivasyonumu düşününce artık o motivasyona sahip değilim. Biraz daha açık konuşayım: Ben en yoğun yazdığım zamanlar 12. sınıftaydım. Ve o zamanlar nispeten yalnızdım diyebilirm. Gerçi arkadaşlarım vs. vardı ama;)) Yani sonuçta onllarla da oturup sürekli bu yazdığım yazılardaki türden şeyler konuşamıyordum. Ayrıca çok bol zamanım vardı. 12. sınıfta hocalar ders çalışalınm diye vs. bizi çok boş bırakıyodu. Ben de kendimi kitap okumaya ve düşünmeye falan vermiştim. Bir ara işte yazı yazma olayına girişince wow dedim. Çünkü bu tarz konuları konuşup tartışacağım çok insan yoktu etrafımda ve tartışsam bile çok tartışamıyordum. Mesela 12. sınıfta Tuna ile her teneffüs okul bahçesinde dolaşarak bu tarz şeyler konuşurduk. Ancak teneffüsler 10 dakika falan oluyordu. Ve bu yeterli olmuyordu. Ben de işte bi şekilde yazı yazm
Devamı

Ütopya

 Tabakları toparlayan Mert'e yardım etmek için oturduğum kamp sandalyesinden kalktım ve karavandaki masaya doğru ilerledim. Bulaşıkları yıkamaya başladık. Sonrasında ben yiyecek bir şeyler hazırlamaya başladım, Mert ise çayı hazırladı. Yiyecekleri ve çayı alıp kamp sandalyelerimize oturduk. Bulaşıkları yıkarken vakit ilerlemiş ve hava kararmıştı. Bu yüzden de ateş yakmaya karar verdik. Hazır ateşimizi yakmışken ve çayımızı yudumlarken sohbet etmemek olmaz. Uzun zamandır kimseye anlatmadığım, her düşündüğümde heyecanlandığım bir anım geldi aklıma. Ama hala kararsızdım anlatmak konusunda. Mert ile konuşurken aradan geçen yılların ardından artık benden başka birisi de bilmeli bunları diye düşümdüm ve başladım anlatmaya.  Yanlış hatırlamıyorsam bundan yaklaşık 15 sene önce denizciliğe merak salmıştım. Ve bu tutku giderek daha da büyümeye başladı. Artık yapılmamış şeyler yaparak adımı denizcilik tarihine yazdırmak istiyordum. Önceleri bayağı bir düşündüm acaba ne yapabilirim diye. Sonra
Devamı