Drxhaz

   Esenlikler dostlar, biraz beyin cimlastiği yapmak istiyorum. Başlıyorum:   Dostlar arınma gecesi filmini bilirsiniz, var sayalım ki bu gerçekten de yaşanıyor. Yani böyle bir ülke gerçekten de var ve insanlar buna adapte olmuş bir şekilde yaşıyor. Şimdi bu ülkede doğan bir çocuk olduğunuzu düşünün. Sizin için bir "norm" var. Bu norm: İnsanların bir günlüğüne de olsa ceza almadığı bir gün var. Ve siz de bu durumu; çok sorgulamayan, kendisine ne "norm" olarak verildiyse bunu kabul eden birisi gibi karşılıyorsunuz: Yani sıradan bir insan oluyorsunuz. Böyle bir durumda sizin için o gün insanların suçlar işlemesi erdemsizlik olur muydu? Yani bu davranışa yine de "kötü" der miydik?   Bence sıradan birisi için cevap hayır. Çünkü bir insana ne iyi ne kötü diye öğretilirse genelde bu iyiler ve kötüler değişmiyor. Mesela insan öldürmek kötü, ama savaşta insan öldürmek iyi. Tıpkı savaşın insan öldürmeyi legalleştirdiği gibi bu arınma gecesi de "kötü" dedi

  Esenlikler dostlar, yazı yazmak ne kadar da zor bir şey; bir konu hakkında yazmaya başlıyorsunuz lakin bir anda yazdığınız cümle hakkında ynei bir fikir sahibi oluveriyorsunuz. Yazarken, yazdığınız şey hakkında düşünüyorsunuz. Bu sefer ilk düşünceniz saçma gelmeye başlıyor ve siliyorsunuz.   Sırf bu sebepten ötürü en az 3 4 yazımı ilerleme kaydetmişken silmişliğim var.   İyi günler dilerim.

  Esenlikler... Bugünkü konumuz izlediğim bir canlı yayın tekrarında duyduğum bir düşünce üzerine olacak. Gerçekten enteresan bir bakış açısı olduğunu düşüneceksiniz. Sizleri baş başa bırakıyorum öyleyse, iyi okumalar.    Dostlar İslam anlatısına göre iblis insan yaratıldığı zaman Tanrı'ya karşı gelmiştir ve demiştir ki: Ben ateşten yaratıldım, o ise çamurdan. Ben ondan daha üstünüm ona secde etmem. Bunun üzerine Tanrı ile bir iddiaya girerler. İblis Tanrı'ya der ki: Ben bütün kullarını yoldan çıkaracağım, bana kıyamet vaktine kadar zaman tanı. Bunun üzerine Tanrı da insanlarına kendisine kulluk edeceğini, iblisin başarısız olacağını söyleyerek kabul eder teklifi. -Pürüzler olabilir hikayede, aklımdaki halini yazdım. Ancak az çok buna benzer bir hikaye var.-   Şimdi dostlar videodan edindiğim fikir şu: Nuh tufanını ya da Lut kavmi olaylarını ele alalım: Dünya o kadar kötü bir hale gelmişti ki, insanlar o kadar yoldan sapmışlardı ki Tanrı insanlar yoldan saptığı için insanlığın

   Esenlikler dilerim herkese. Uzun zamanın ardından tekrardan selamlar. Birkaç gündür izlediğim bir dizi aracılığıyla (The Good Place) ölümden sonraki hayatı -eğer varsa- düşünüp duruyorum.    Biraz temelden gidelim istiyorum. Düşünelim: bir elması yolun kenarındaki sıradan bir taştan daha değerli yapan şey nedir? Evet, doğru cevap miktarıdır. Dünyada bolca çakıl taşı bulabilirsiniz mesela, ancak elmastan çok fazla bulunmadığı için elmas daha değerli bir taştır.   Şimdi şöyle düşünebilirsiniz "Bununla ahiret hayatının alakası nedir?". Dostlar soruyorum size: Büyük dinlerin anlatılarına göre dünyada yaptığımız şeylere göre ruhumuz sonsuza dek cehennemde ya da cennette kalacak değil mi? Evet. Peki bizlerin dünyada geçirdiği ortalama süre ne kadar? Günümüz için konuşacak olursak 75-80 yıl. Peki ahirette ne kadar zaman geçireceğiz? Sonsuz.    O halde kıyaslayalım: Dünyada sadece 80 yıla sahibiz, ama ahirette sonsuz yıla sahibiz. Dünyada sahip olduğumuz süre elmasa benzetilebilir

Bahsettiğim profili görme olayı şu kısmı görme:  https://bilisimbilgi.com/wp-content/uploads/instagram-kullan%C4%B1c%C4%B1lar%C4%B1n-profil-resimlerini-b%C3%BCy%C3%BCk-boy-nas%C4%B1l-g%C3%B6rebilirim-430x280.jpg    Esenlikler; uzun zaman oldu... Neyse ki hala yazabiliyorum, sadece şu aralar kendimi geliştirmeye odaklanmış durumdayım. Daha verimli yazabilmem için öncelikle kendimi daha çok geliştirmeliyim.   Her neyse, bugün sizlere kendimin deneyimlediği bir şeyden bahsetmek istiyorum. Şöyle ki: Bazen bir arkadaş grubunda vs. birisi Instagram'da kendi profilini açtığında çok garip şeyler oluyor. Kişi kendi telefonundan kendi profilini açıyor diyelim, bu durumda o kişiyle bağıntılı bir şeyi görmüş oluyoruz.   Daha açık konuşmaya başlayayım: Bizler kendi profillerimizi düzenliyoruz, emek harcıyoruz, kişiselleştiriyoruz. Ve profilimiz artık bizden bir parça/biz oluyor. Ve profilimizi çoğunlukla insanlarla paylaşmıyoruz (Profilimizi düzenleyebildiğimiz kısımdan bahsediyorum). Ben başka

https://youtu.be/70G4cZudpUA   Kırık... Bugün bir çok kez kendimi sorguladım. Bazı şeyler uzaktan çok küçük gözükebiliyor. Tıpkı bizden uzakta olan binlerce kilometre çapındaki meteorlar gibi. Büyüklüğünü gerçek anlamda kavrayabilmeniz için o meteorun Dünya'ya çarpması mı gerekiyor ille de? Sanırım körleşen bazı insanlar için gerekiyor. Çok garip hisler içerisindeyim. Gerçekten garip. İlk defa böyle bir şey hissediyorum ve tanımlayamıyorum. Sadece şuna benziyor: daha önce gördüğün birkaç renk bir araya gelip yeni bir renk oluşturmuşlar gibi. Ve sen bu rengi ilk defa görüyorsun.   Şu an tıpkı öyle hissediyorum. Birkaç tanıdık hissin karışımı ile oluşmuş yeni bir his. Bu hisse dair söyleyebileceğim tek şey şu: Rahatsız hissettiriyor, lütfen bunu üzerimden alın. Üzgünüm. Gerçekten çok üzgünüm. Kırgınım da. Birazcık da korkuyorum. Bilinmezlikten midir yoksa ölümden midir anlamıyorum. Bilmiyorum bir de. Sadece 5 saat bile yetiyor bazen bazı şeylere. Neler olacağını bilmiyorum. Bugünden

 https://youtu.be/5WixTi7Jnq4 döngüde bu şarkıyı dinleyerek yazıyorum.   Birkaç gün önce "Mr. Nobody" adında bir film izlemiştim. Nemo'nun annesi veya babası ile gitmesi onun hayatında bir sürü farklı senaryo oluşturuyordu. Bildiğiniz kelebek etkisi işte... Ve sanırım ben de bir kelebek gibi kanatlarımı çırptım. Bakalım hayatımın hangi noktasında bu çırptığım kanatlardan çıkan rüzgar fırtına olarak dönecek bana. Çok garip hissediyorum. Ve şu an cesaretim olsa bir dakika bile fazladan yaşamam. Çünkü her şey o kadar anlamsız geliyor ki bana. Tüm hissettiğim iyi ya da kötü şeyler beynimde gerçekleşen kimyasal tepkimelerle oluşuyor. Yapay olarak bazı tepkimeleri gerçekleştirdiğimizde mutlu hissedebiliyoruz. Her şey sadece birkaç kimyasal tepkime...   Biz sadece bizden ibaretiz. Kafamızdaki tepkimelerden ibaretiz... Biyolojik olarak bir amacımız var. O da hayatta kalıp üremek. E insan durduk yere neden bunu yapsın ki? Değil mi? Hayatta kalmak ve üremek; bize, bizleri mutlu his